Ymbil am bryder a galar a rhyddhad rhag trallod o'r Qur'an a'r Sunnah

Creadur gwan yw dyn ac mae ganddo galon sy'n teimlo dros y rhai o'i gwmpas a gall fod yn drist ar adegau.Felly, daeth llawer o ymbiliadau a dhikr yn ein gwir grefydd, y mae'n ein hannog i ddyfalbarhau ynddo i ddiarddel tristwch a phryder. yw'r erthygl yn fanwl i ddysgu amdanynt.

Gweddi o bryder a thristwch

Bod dynol oedd Negesydd Duw (bydded i Dduw ei fendithio a rhoi heddwch iddo), ac fe'i cystuddiwyd gan yr hyn sy'n cystuddio bodau dynol, a dioddefodd o'r hyn a gystuddiodd fodau dynol, ac fe'i cystuddiwyd gan ofidiau a gofidiau.

Pan fu farw ei unig fab, Ibrahim, y bendithiwyd ef ag ef o'i wraig, Khadija (bydded bodlon Duw arni), fe'i cystuddiwyd yn enbyd, ac felly nid yw'n syndod ei fod yn galaru, ond parhaodd i fod yn fodlon ar ewyllys Duw. a thynged, oherwydd y mae'n gwybod na fyddai'r hyn a ddigwyddodd iddo wedi ei golli, a'r hyn a'i collodd ef na fyddai wedi digwydd iddo. Ac oddi wrtho ef yn unig y dywedodd: "Y llygaid sy'n tywallt dagrau, a'r galon yn galaru, a ninnau'n gwneud hynny. paid â dweud dim ond yr hyn sy'n rhyngu bodd ein Harglwydd, a blin yw dy ymadawiad, O Ibrahim.” Wedi'i adrodd gan Al-Bukhari

Yr oedd yn un o'i weddiau pan gynyddai ei ofidiau, yr hwn a ailadroddodd lawer, a chynghorodd ei gymdeithion, yn enwedig y rhai a'i caent ef yn ofidus ac yn drist, felly arferai ddysgu y weddi hon iddo, yn cynnwys y cydymaith mawr Abu Umama.

فعَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ: “دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ذَاتَ يَوْمٍ الْمَسْجِدَ فَإِذَا هُوَ بِرَجُلٍ مِنْ الْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ أَبُو أُمَامَةَ فَقَالَ: يَا أَبَا أُمَامَةَ مَا لِي أَرَاكَ جَالِسًا فِي الْمَسْجِدِ فِي غَيْرِ وَقْتِ الصَّلَاةِ؟ Atebodd yntau, "Y mae pryderon wedi fy rhwymo, a dyledion, O Negesydd Duw," meddai, "Oni ddysgaf i ti eiriau, os dywedi di hwynt, y bydded i Dduw dynnu dy ofidiau ymaith?" قَالَ: قُلْتُ بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: قُلْ إِذَا أَصْبَحْتَ، وَإِذَا أَمْسَيْتَ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ الْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ الْجُبْنِ وَالْبُخْلِ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّيْنِ، وَقَهْرِ الرِّجَالِ، قَالَ: فَفَعَلْتُ ذَلِكَ Felly fe wnaeth Duw (y Galluog a'r Aruchel) leddfu fy mhryder a thalu fy nyled.” Wedi'i adrodd gan Abu Dawood

Grŵp o weddïau ar gyfer gofid a galar a lleddfu gofid

Yn y Qur’an Sanctaidd ac yn y Sunnah, mae llawer o ymbiliadau am leddfu trallod, pryder a galar, gan gynnwys:

Galwad Dhul-Nun, yr hwn yw Proffwyd Duw Yunus (heddwch arno), “Nid oes duw ond Tydi, Gogoniant i Ti, myfi oedd y drwgweithredwyr.” A'i dystiolaeth yw'r hyn a adroddwyd ar y awdurdod Saad bin Abi Waqqas (bydded bodlon Duw arno) a ddywedodd: Dywedodd Negesydd Duw (heddwch a bendithion Duw arno): “ Gwahoddiad Dhu al -Noun pan alwodd ac mae yn y stumog y morfil : Nid oes duw ond tydi, Gogoniant i ti, fy mod i ymhlith yr anghyfiawn, canys nid person yw. Wedi'i adrodd gan Al-Tirmidhi ac Imam Ahmed, a'i ddilysu gan Sheikh Al-Albani

وهو دعاء وارد في القرآن الكريم في قوله (تعالى): “وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ * فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ.” Proffwydi: 87-88

Gweddïau i ddehongli ing a gofid a thristwch

Mae llawer o ymbiliadau yn y Sunnah i leddfu ing, gofid, a thristwch o'r galon alarus, Gorchudd sydd o amgylch y galon yw tristwch, na all person yn unig ei dynnu na'i chwalu, ac nid oes ganddo allu i wneud hynny heblaw gyda chymorth at Dduw ac ymbil, Ymysg y deisyfiadau i leddfu trallod, gofid, a thristwch y mae y canlynol :

• Ar awdurdod Abu Hurairah (bydded bodlon Duw arno) ar awdurdod y Proffwyd (heddwch a bendithion Duw arno), pe bai mater yn ymwneud ag ef, byddai'n codi ei lygaid i'r awyr ac yn dweud: “Gogoniant byddo i Dduw Mawr."
• I erfyn a dweud: "Nid oes na nerth na gallu ond gyda Duw, nid oes duw ond Tydi, Gogoniant i Ti. Yn wir, yr oeddwn i o'r drwgweithredwyr."
• أن يدعو ويستغفر بسيد الاستغفار ونصه: “اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ” فمن قَال هذا الاستغفار O'r dydd, y mae yn sicr o hono, ac y mae cronfeydd data ei ddydd cyn cyffwrdd ag ef yn un o bobl Paradwys a phwy bynag a'i dywedai o'r nos, ac y mae yn sicr o hyny.
• أن يكثر من دعاء: “اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بكَ مِنَ العَجْزِ، وَالْكَسَلِ، وَالْجُبْنِ، وَالْبُخْلِ، وَالْهَرَمِ، وَعَذَابِ القَبْرِ، اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيْرُ مَن زَكَّاهَا، أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَوْلَاهَا، اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بكَ مِن عِلْمٍ لا يَنْفَعُ، وَمِنْ قَلْبٍ Nid yw yn ymostwng, ac oddi wrth enaid anfoddlon, ac oddi wrth ymbil heb ei ateb.”
• “O Allah, ceisiaf loches yn Dy bleser rhag Dy ddigofaint, ac yn Dy bardwn rhag Dy gosb, ac yr wyf yn ceisio lloches ynot oddi wrthyt.
• Er mwyn cynyddu gweddïau a thangnefedd ar Negesydd Duw (bydded i Dduw ei fendithio a rhoi heddwch iddo), fel yr adroddwyd ar awdurdod Ubayy ibn Ka'b (bydded Duw yn falch ohono) y dywedodd: “O Messenger of O Dduw, rwy’n gweddïo mwy drosot ti, felly faint o fy ngweddïau y dylwn eu gwneud drosoch?” Meddai: Beth bynnag yr ydych ei eisiau, dywedais: chwarter? Meddai yntau: Beth bynnag a fynnoch, ac os cynyddwch, y mae yn well i chwi.” Dywedais i: Hanner? Meddai yntau, "Beth bynnag a fynni di, ac os cynyddi, y mae'n well iti." Dywedais: Deuparth? Meddai yntau, "Beth bynnag a fynni, os cynyddi, y mae'n well iti." Dywedais, "Gwnewch fy holl weddïau drosoch?" Meddai, "Os yw eich pryder yn ddigonol, ac mae eich pechod yn expited drosoch.
• I ddweud: “O Dduw, rhanna drosom ni oddi wrth dy ofn yr hyn sy'n ein rhwystro rhag anufuddhau i ti, ac oddi wrth dy ufudd-dod yr hyn sy'n dod â ni i'th baradwys, a rhag sicrwydd beth sy'n gwneud anffodion y byd yn hawdd inni, a mwynhau ein clyw, ein golwg a'n nerth cyn belled ag y byddo yn rhoddi bywyd i ni, ac yn ei wneuthur yn etifedd oddi wrthym, ac yn dial arnom yn erbyn y rhai a'n camasant, ac yn rhoddi i ni fuddugoliaeth ar y rhai nad ydynt yn gwneuthur ein hanffawd yn ein crefydd, nac yn gwneyd y byd ein gofal pennaf, na therfyn ein gwybodaeth, ac na lywodraetha arnom ni y rhai ni thrugarha wrthym.”

A deisyfiadau eraill o bryder ac ing sy'n tawelu'r galon ac yn egluro'r frest.

Hadiths o'r Sunnah gydag ymbil i leddfu gofid a galar

Dysgodd Negesydd Duw (bydded gweddïau a thangnefedd Duw arno) i bob crediniwr ymbil sydd nid yn unig yn dileu eu pryderon, ond mae Duw yn disodli pryder a thristwch â rhyddhad.

Ar awdurdod Abdullah bin Masoud (bydded bodlon Duw arno) ar awdurdod y Proffwyd (heddwch a bendithion Duw arno) a ddywedodd: “Ni chystuddodd gofid na galar was, felly y dywedodd: O Dduw, Myfi yw dy was, mab dy was a mab dy forwyn: Ti a'i henwaist dy hun, neu a'i datguddiwyd yn dy Lyfr, neu a'i dysgodd i'r un o'th greadigaeth, neu a'i cadwaist yng ngwybodaeth yr anweledig sydd gyda thi, eich bod yn gwneud y Qur'an yn fywyd fy nghalon a golau fy mrest, ac yn ymadawiad i'm tristwch, ac yn rhyddhad i'm pryder. Fe'i hadroddwyd gan Imam Ahmad ac eraill a'i ddilysu gan Al Albanny

A Negesydd Duw (bydded gweddïau a thangnefedd Duw arno) a ddysgodd i ni ymbiliadau a alwai efe yn ddeisyfiadau y trallodus, ac y mae angen y rhai hyn ar bob Mwslem ar wyneb y ddaear, canys nid oes neb yn rhydd rhag gofid, galar. ac ofid. Y rhai trallodus : O Dduw, yr wyf yn gobeithio am dy drugaredd, felly paid â'm gadael i mi fy hun am amrantiad llygad, a chywiro fy holl faterion drosof, nid oes duw ond myfi.” Wedi ei adrodd gan Al- Bukhari ac Abu Dawood.

Ac o'i ddeisyfiad ef, bydded gweddiau a thangnefedd Duw arno, pan fyddo yr ing yw yr ymbil hwn, canys Ibn Abbas (bydded boddlon Duw arnynt) y bu Prophwyd Duw (bydded gweddiau a thangnefedd Duw arno) yn galw ar yr Arglwydd : Nid oes duw ond Duw, Arglwydd y nefoedd, Arglwydd y ddaear, ac Arglwydd yr Orseddfainc." Bukhari a Mwslimaidd

Rhinwedd y weddi o bryder a thristwch

Mae angen Duw fwyaf ar y bod dynol (Gogoniant iddo Ef) pan fydd yn bryderus, yn ofidus ac yn drist, oherwydd mae'n wan ac angen dibynnu ar y cryf a'r caethwas sydd angen cymorth Arglwyddes (Gogoniant iddo Ef) Ar ei feistr yn ei galedi a'i argyfwng, a'i galon yn tawelu'r foment y mae'n ffarwelio â'i Arglwydd ei ofidiau, ei ofidiau a'i ofidiau, fel y byddo fel y gwnaeth. Dywedodd: “Dywedodd nad wyf ond yn cwyno am fy ngofid a thristwch i Dduw, a gwn gan Dduw yr hyn nad ydych yn ei wybod.” Joseff: 86