Rhagymadrodd
Mawl i Dduw, Arglwydd y Bydoedd, a gweddïau a thangnefedd i'r Prophwyd ffyddlon.
Yr oedd darllen hanesion buddiol yn cael, ac yn parhau i gael effaith amlwg ar yr eneidiau, a thrwy hyny y mae un yn gwaredu llawer o hadeeth ac arweiniad er lles y gwrandawr.
Ac y mae un olwg ar Lyfr Duw neu lyfrau y Sunnah yn ddigon i egluro y pwysigrwydd o adrodd hanesion ar gyfer gwersi a phregethau, neu er dysgeidiaeth ac arweiniad, neu er mwyn cyfaddawdu a difyrru.
Penderfynais gyflwyno’r casgliad hwn o straeon na chafodd eu digwyddiadau eu llunio gan ddychymyg llenyddol, a gobeithio mai hwn fydd y cyntaf mewn cyfres o’r enw “Treasures from Islamic Tapes.”
Mae syniad y gyfres hon yn seiliedig ar ddod o hyd i ddulliau newydd a syniadau arloesol i wneud y defnydd gorau o dapiau Islamaidd defnyddiol lle treuliodd y rhai a'u cyflwynodd lawer o'u hymdrech a'u hamser, yn enwedig gan fod llawer ohonynt wedi cael eu hanwybyddu neu eu hanghofio gyda treigl amser.
O ran y llyfr hwn, mae ei syniad yn seiliedig ar yr awydd i elwa ar straeon realistig a digwyddiadau anghylchol y soniodd ysgolheigion a phregethwyr amdanynt yn eu darlithoedd a'u pregethau. Beth ddigwyddodd iddyn nhw'n bersonol, neu fe wnaethon nhw sefyll arno neu ar y rhai a ddigwyddodd iddo.
hanesion
O bryd i'w gilydd, mae'r enaid yn dyheu am glywed newyddion doniol, neu stori wenu sy'n adfer ysgafnder a meddalwch yr enaid.
Ymhlith straeon y tapiau roedd y straeon doniol hyn:
* Dywed un o'r pregethwyr : Aethom i ranbarth yn Ne-ddwyrain Asia, ac ni thyfai y bobl yno farfau iddynt, felly pan welsant ein barfau, eu hunig bryder oedd edrych arno a sychu drosti, a phob un o maent yn ein gwahodd i briodi ei ferch yn anrheg nes iddi ddod â mab o'n lwynau â barf.
Dywedodd: Ac mae ganddyn nhw rywun yn y pentref sydd â dau flew yn ei farf, felly maen nhw'n ei eistedd yn y lle gorau, a thrwy gydol ei eisteddiad mae'n sychu'r ddau wallt hyn ac yn dweud: Dyma Sunnah fy anwylyd, bendith Duw iddo a rhoi heddwch iddo.
A chenfigenasant wrtho am y ddwy adnod hyn â llawenydd mawr, felly pan ddaethom atynt a gweld barf, nid oeddent mwyach yn edrych arno.
“Diwygio Calonnau,” Abdullah Al-Abdali
* Crybwyllant ddarfod i ddyn gymeryd y (lap) ar frys, a'r (cefn) dorri, syrthiodd yr anghrediniaeth, a gwasgarwyd y (cnau).
Yr oedd yn sefyll yn ymyl adeilad y tŷ i'r gwallgof, ac os edrychai rhywun arno oddi arno, yna efe a ddywedodd wrtho, Paham yr wyt yn sefyll mor ddryslyd?
Meddai: Mae'r cnau wedi torri, a beth ellir ei drwsio?
Meddai: Oes gennych chi ferch?
Meddai: Oes, ond nid oes unrhyw gnau ynddo
Dywedodd: O fy mrawd, dadsgriwio'r gneuen oddi wrth bob anffyddlondeb a gosod y nodwydd
Dywedodd: Mae Duw yn ardderchog, ac o ble y cawsoch chi'r wybodaeth hon?
Meddai: Gwallgofdy yw hwn, ond nid lle i ffyliaid mohono.
“Ceisiwch a chi yw'r barnwr.” Al-Breik
* Ein dyhead oedd gweld yr enwog: (Abdullah Abd Rabbo) gyda'r dyn aur.
Y tro cyntaf i mi ddod i'w adnabod, cydiais yn ei goes a dweud: O Abdullah, mae dy goes yn frown?!
A dyma fi'n mynd i mewn i'r farchnad yn Jeddah i brynu eitemau ar gyfer fy arddangosfa, a gweddïo Zuhr gyda miliwnydd masnachwr, yna dywedais wrtho: O Abu Felly ac felly, gan Dduw, Satan yn faleisus.
Y diwrnod y cefais fy magu, daeth ataf a mynd â mi i'r warysau yn (Cilo 10) - ardal yn ninas Jeddah - a wyt ti'n ddim byd ond ti? ..
Dywedodd: Gan Dduw (O Boyah), rwyt ti'n ddiafol da, fe gymerais i a Danny (Hong Kong).
“Fe wnaethon ni geisio, a daethom o hyd i'r canlyniad.” Al-Jabilan
* Aethon ni yn y flwyddyn 77 bron am Hajj gyda Phrifysgol Imam Muhammad bin Saud, a gyda ni roedd y brawd bardd Abd al-Rahman al-Ashmawi
Aethon ni ar y bws a chychwyn, yna stopio yn rhanbarth Qassim i gael cinio, ac roedd y cinio (Kabsa) ac roedd hi'n oer iawn.
Pan wnaethon ni ei fwyta, roedd gennym ni golig, gan gynnwys y cogydd a'r bardd Abd al-Rahman.
Trodd y colig yma yn ddolur rhydd, a byddai’r bws yn stopio ymhen ychydig, a’r bobl yn mynd i’r toiled.
Dywedodd Abd al-Rahman al-Ashmawy gerdd a ysbrydolwyd gan y realiti poenus hwn:
Gwaeddodd y galwr, “Ble mae'r gweddill?” Felly roedd y pengliniau clwyfedig yn ymledu o draul.
Roedd stumogau ein cymrodyr yn dyfrio ac roedd ganddyn nhw gywilydd = i gwyno ac i'w tebyg fod â chywilydd
Ond gorlifodd y crochan a'r cerbydau oddi mewn iddynt ar fin troi
Hei yrrwr bws, mae ein cymrodyr = nawr yn erfyn arnoch chi i arafu
Y mae taranau yn curo yn ein stumogau, a'n hofn ni yw y bydd y taranau rhuadwy yn anfon cenllysg
Gwaeddasant ag un llais: Sefwch yma = We have borne a burdensome calamity
Mae'r bws yn stopio ac yna rydych chi'n eu gweld = taflu o gwmpas yn ddi-baid
Os ydynt yn aros yn eu bws = byddwn yn gweld beth yn beth enfawr
Mae eu geiriau'n cael eu mygu, eu griddfan = clywadwy, aflonydd
Mae'r wyneb tywyll yn aros yn ei gadair = pan fydd yn mynd i'r ystafell ymolchi, mae'n llawenhau
“Cydbwysedd a chymedroldeb,” Essam Al-Bashir
* Glaniodd Saudi yn y maes awyr ym Mhacistan, a galwodd un ohonyn nhw allan, gan ddweud: O buddy, o buddy ..
Atebodd yn ddig: Caewch i fyny, rydych chi yma cymrawd, Pacistanaidd ydw i yma.
“Gwenwch, rydych chi yn Jeddah.” Al-Jabilan
* Yr oedd brawd gyda ni a ddywedodd air hardd ; Meddai: Mae'r Mwslim ifanc yn ceisio'r cwpan, ond nid Cwpan y Byd ydyw, ond yn hytrach cwpan o wanwyn.
Cerrig Milltir ar y Ffordd, gan Adel Al-Kalbani
